معنی سنگ در - جستجوی لغت در جدول جو

سنگ در

لغت نامه دهخدا

تنگ دل

افسرده، اندوهگین، غمناک

فرهنگ فارسی عمید

سنگ آس

هر یک از دو سنگ مسطح و گرد و برهم نهاده که غلات را با آن خرد و نرم می کنند، سنگ آسیا

فرهنگ فارسی عمید

سنگ سا

چیزی که با آن سنگ را می ساییدند، سنگ تراش

فرهنگ فارسی عمید

سنگ زر

محک، سنگی که طلا یا نقره را به آن می مالند و عیار آن ها را آزمایش می کنند، وسیله ای برای امتحان یا تعیین ارزش چیزی، سنگ محک

فرهنگ فارسی عمید

زنگ دار

دارای زنگ مثلاً ساعت زنگ دار، طنین دار

فرهنگ فارسی عمید

سنگ زن

ترازویی که یک کفۀ آن سبک تر باشد

فرهنگ فارسی عمید

سنگ رو

گستاخ، بی شرم، بی حیا، سخت رو

فرهنگ فارسی عمید

تنگ در

(تَ دَ)

بخیل. ممسک. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). که در خانه اش بروی کسی باز نشود. مقابل فراخ در:
ممدوح بماندند دو سه بارخدایان
زین تنگ دلان، تنگ دران، تنگ سرایان.
سوزنی (از یادداشت ایضاً)

لغت نامه دهخدا

زنگ در

(زَ دَ)

دهی از دهستان جاپلق است که در بخش الیگودرز شهرستان بروجرد واقع است و 288 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

سنگ بر

سنگ برنده. حجار. آنکه سنگ از کوه و جز آن برد. سنگلاخ. (ناظم الاطباء) ، هم سفر و رفیق سفر. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سنگ بر

(سَ بُ)

دهی است از دهستان تبادکان بخش حومه شهرستان مشهد. دارای 290 تن سکنه است. آب آن از قنات و رودخانه. محصول آنجا غلات و شغل اهالی زراعت و مالداری است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

سنگ کر

(سَ کُ)

دهی است از دهستان کاکاوند بخش دلفان شهرستان خرم آباد. دارای 300 تن سکنه. آب آن از چشمه و رود نورآباد. شغل اهالی زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

سنگ زر

(سَ گِ زَ)

محک. (غیاث) (آنندراج). سنگی که ریزه های زر بر آن باشد یا با زر نقش شده باشد:
قلم بگیر که سنگ زر است نوک قلم
بدو پدید شودمان که تو کهن گرهی.
ناصرخسرو.
از بس که خازن تو بزوار زر دهد
باشد چو سنگ زر کف دستش بزرنگار.
سوزنی.
، مثقال و آن یک دوم و سه سبع درم بوده است. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا